Iguana, bite me!

OK, we duiken hier wel wat af, maar tussen de duiken door doen we natuurlijk ook nog andere dingen. Rusten, zonnen, euh... verbranden, rondrijden over het eiland en gisteren bijvoorbeeld zijn we naar Washington Slagbaai nationaal park geweest. Deze ligt helemaal in het noorden van het eiland Bonaire. Na onze duik op 1000 steps reden we door naar dit dor natuurgebied. Gelukkig rijden we met een 4x4 pick-up truck, want de weg is vrij ruw. Dat je met een gewone wagen niet door dit park moet rijden ondervond een Nederlander die halfweg toen hij met zijn normaal personenwagentje frivool over de weg dartelde en zo zijn uitlaatpijp helemaal los reed. Met het lawaai van een versleten koffiemolen heeft hij nog een uur lang voor ons uitgereden met de eerste file ooit in het park als gevolg.

Toen we op een van de viewpoints in het park halt hielden, viel het ons op dat de grond nogal bewoog. Vele kleine salamanders liepen er ons letterlijk voor de voeten. Deze diertjes zijn nogal verlekkerd op kleur. Ah ja, want als fruit-eters is hun voedsel vooral kleurrijk. Walter toonde dit aan door onze sleutel met oranje sleutelhanger op de grond te gooien. De aanval van de reptielen werd ingezet en met een vijftal doken ze op de sleutelhanger om dan te constateren dat die niet eetbaar is. Slecht zijn we niet, dus hebben we een appel genomen en hen letterlijk uit de hand laten eten.

Onze middagstop voor de luch was gepland aan een klein meertje, maar aangezien dit nogal sterk uitgedroogd was en vooral naar 'swamp' stonk, hebben we ons wat verder onder de bomen gezet en onze picknick bovengehaald. Dat trok de aandacht van een ander reptiel, een iets grotere iguana of leguaan. For the sake of conversation noem ik hem even Freddy. Freddy kwam rustig uit de boom gekropen en benaderde ons eerst heel voorzichtig, vooral als inspectie. De geur van onze lunch zal er ook wel voor iets tussengezeten hebben. Met een heerlijke tomaat (inclusief zout en look mengeling) brachten we hem dichter zodat de fotografen van dienst hun ding konden doen. Freddy is nogal fotogeniek en liet zich al headbangend vereeuwigen.
Langzaam kroop hij dichterbij en vond mijn been blijkbaar een gemakkelijke plek om nog enkele stukjes tomaat te verorberen. Aangezien mijn handen blijkbaar ook naar tomaat roken, vond Freddy het de moeite om er eens van te proeven. Gelukkig is Freddy geen vlees eter en spuwde hij mijn vinger al even snel weer uit. Ja, leguanen hebben tanden !!