Inbraak en diefstal

Het zit ons echt niet mee deze vakantie. Gisteren avond (zondag) toen we zijn gaan eten tussen 21u15 en 22u30 is er ingebroken in ons appartement.
Toen we thuis kwamen, merkten we op dat de deur openstond en het licht brandde. We begonnen te twijfelen of we alles wel goed hadden afgesloten, maar zagen al snel dat het slot van de deur geforceerd was en dat het een rotzooi was in de kamers. Alle zakken, schuiven, tassen waren uitgekieperd op de grond.
Ze stalen de laptop en alle toebehoren en fototoestel van Danielle en mijn GSM en fototoestel. We zijn dus alle foto's kwijt die we gemaakt hadden, de laptop, CD's waarop we de foto's hadden opgeslagen, mobiele telefoon met alle contacten en nog cash geld.
De politie is de avond zelf nog langsgekomen en de inbraak geconstateerd. De technische recherche nam foto's en vingerafdrukken en een dik uur later vertrokken ze weer. Tijd om op te ruimen.
Vandaag zit de mood ons dus wat in de schoenen, maar we proberen er het beste van te maken. Gelukkig zijn ze er niet in geslaagd om de kluis uit de muur te halen waardoor we onze paspoorten en credietkaarten nog hebben. Dat is toch al iets.
Deze namiddag kunnen we vanaf 16u langs op het politiekantoor om de aangifte af te werken. Vanmorgen hebben we een oproep gedaan op een lokaal radiostation om toch de cds met foto's en duikboekje terug te bezorgen. Baat het niet, dan schaad het niet !!
Je kan ons dus niet meer bereiken via mijn GSM, maar dat kan nu via de GSM van Chantal op het nummer: +32498209690 of reageren via de blog.

We gaan nu duiken om de zinnen te verzetten.

Het pekelmeer

Als je je ooit afgevraagd hebt waar dat zout vandaan komt dat je op de patatjes doet, wel een groot deel van het zout dat in Europa geimporteerd wordt, komt uit Bonaire.
De zoutwinning op Bonaire neemt een groot stuk ik van het noordelijk deel van het eiland. De zoutwinning wordt gedaan door Cargill. Dit is de enige vorm van industrie op het eiland. Van oudsher werd er trouwens al zout gewonnen in de zoutpannen.
De economie van Bonaire draait bijna volledig op toerisme en dan vooral het duiktoerisme. Deze afhankelijkheid was pijnlijk voelbaar na de aanslagen van 9-11.
Het pekelmeer is het gebied waar aan zoutwinning gedaan wordt. Opvallend is de rozige kleur van het water in de pannen. Die komt door een speciaal kreeftje in de zoutpannen die vanuit zee mee wordt opgezogen.

Iguana, bite me!

OK, we duiken hier wel wat af, maar tussen de duiken door doen we natuurlijk ook nog andere dingen. Rusten, zonnen, euh... verbranden, rondrijden over het eiland en gisteren bijvoorbeeld zijn we naar Washington Slagbaai nationaal park geweest. Deze ligt helemaal in het noorden van het eiland Bonaire. Na onze duik op 1000 steps reden we door naar dit dor natuurgebied. Gelukkig rijden we met een 4x4 pick-up truck, want de weg is vrij ruw. Dat je met een gewone wagen niet door dit park moet rijden ondervond een Nederlander die halfweg toen hij met zijn normaal personenwagentje frivool over de weg dartelde en zo zijn uitlaatpijp helemaal los reed. Met het lawaai van een versleten koffiemolen heeft hij nog een uur lang voor ons uitgereden met de eerste file ooit in het park als gevolg.

Toen we op een van de viewpoints in het park halt hielden, viel het ons op dat de grond nogal bewoog. Vele kleine salamanders liepen er ons letterlijk voor de voeten. Deze diertjes zijn nogal verlekkerd op kleur. Ah ja, want als fruit-eters is hun voedsel vooral kleurrijk. Walter toonde dit aan door onze sleutel met oranje sleutelhanger op de grond te gooien. De aanval van de reptielen werd ingezet en met een vijftal doken ze op de sleutelhanger om dan te constateren dat die niet eetbaar is. Slecht zijn we niet, dus hebben we een appel genomen en hen letterlijk uit de hand laten eten.

Onze middagstop voor de luch was gepland aan een klein meertje, maar aangezien dit nogal sterk uitgedroogd was en vooral naar 'swamp' stonk, hebben we ons wat verder onder de bomen gezet en onze picknick bovengehaald. Dat trok de aandacht van een ander reptiel, een iets grotere iguana of leguaan. For the sake of conversation noem ik hem even Freddy. Freddy kwam rustig uit de boom gekropen en benaderde ons eerst heel voorzichtig, vooral als inspectie. De geur van onze lunch zal er ook wel voor iets tussengezeten hebben. Met een heerlijke tomaat (inclusief zout en look mengeling) brachten we hem dichter zodat de fotografen van dienst hun ding konden doen. Freddy is nogal fotogeniek en liet zich al headbangend vereeuwigen.
Langzaam kroop hij dichterbij en vond mijn been blijkbaar een gemakkelijke plek om nog enkele stukjes tomaat te verorberen. Aangezien mijn handen blijkbaar ook naar tomaat roken, vond Freddy het de moeite om er eens van te proeven. Gelukkig is Freddy geen vlees eter en spuwde hij mijn vinger al even snel weer uit. Ja, leguanen hebben tanden !!

Een doorsnee duikdag

Onze gemiddelde vakantiedag op Bonaire begint rond 7u 's ochtends als we opstaan om te ontbijten zodat we een halfuurtje later het duikmateriaal kunnen inpakken en om 8u stipt kunnen vertrekken. Enkele overdreven sportievelingen vertrekken zelfs al om 6u30 om te joggen of te zwemmen. Ah, je dacht dat vakantie uitrusten was !! Nee hoor, het is een drukke dag die al vroeg begint.
Eenmaal gepakt vertrekken we naar onze eerste duikstek, Witches Hut, een duikstek in het Noordwesten van Bonaire. Deze kant van het eiland doen we in de voormiddag aan, omdat in de namiddag er te vel wind staat. De duikstek Witches Hut loopt rustig af naar 30m en dieper en is vooral geliefd bij onderwaterfotografen, waarvan wij er toevallig toch twee van bij hebben. Gezien de goede duikomstandigheden is het een goede kans voor Rudi om zijn diepe duiken te halen en samen met Walter zakken we af tot 39m terwijl de rest een dikke 10m mooi boven ons blijfen hangen. De koraalriffen zijn nog zeer levendig, vooral in vergelijking met Egypte.
Na de eerste duik praten we wat na en vertrekken we naar de volgende duikstek, "Ol' Blue". Deze duikstek bevat veel rotsformaties waartussen het krioelt van het leven. In deze tijd van het jaar vooral veel kleine visjes, waarvan het wemelt rond je hoofd, maar ook enkele grotere formaten papagaaivissen. De watertemperatuur hangt rond de 27° C, dat is zwembad temperatuur en toch is het bij gelegenheid frisjes. Na nog eens een uurtje duiken is het tijd om terug naar het appartement te rijden, wat te eten en eventjes te rusten. Maar eerst bij het duikcentrum de lege flessen afzetten en een lading volle flessen meedoen.
Na een deugddoende middagrust vertrekken we rond 15u voor de derde en laatste duik van de dag. Deze staat gepland op "Hilma Hooker". Op deze duikstek ligt het wrak van een cargo schip. Met de boeg tegen het koraal aan ligt het dek naar open zee toe. Het wrak begint van 18m en gaat tot 30meter. Cargo schepen hebben als voordeel dat je nogal gemakkelijk overal in en uit het wrak kan. De grote openingen zorgen ervoor dat je zonder problemen door het wrak kan manoevreren.
Na deze lange duik, keren we terug naar het appartement, maar geen haast deze keer want we nemen een alternatieve route die ons langs de andere kant van het eiland voert en waar we de voormalige slavenhutjes zien en helemaal rond het pekelmeer rijden.

De eerste duiken

Het is een duikvakantie, dus we zijn al de eerste dag in Bonaire begonnen met duiken. Eerst de verplichte 'test dive' vooral om te zien of je voldoende lood meezeult en of al je materiaal de trip overleefd heeft.
De testduik was echt nodig, want ik had niet alleen wat te weinig lood bij waardoor ik als een overjaarse ballerina door het water kliefde, maar ook bleek m'n duikcomputer het niet te doen. Deze vakantie lijkt wel gedoemd!!!
Een paar kilootjes extra en de digitale dieptemeter van Rudi redden me uit de nood.

Om het idee te geven van het water, ... zeer helder en een temperatuur van ongeveer 27° C. Dat is zoveel als om 7u 's ochtends de buitentemperatuur !! Om half negen is het hier al een broeirige 30° C. Dat is wat anders dan de sneeuw waarmee we vertrokken zijn in Belgie !! Zelfs met het insmeren zijn we nog verbrand.

De eerste duiken zijn veel belovend en we kijken uit naar de verschillende duiken die Bonaire ons te bieden heeft: veel vis, overvloedige vegetatie, kleurenpracht, ...
Enkele volgende beschrijvingen zullen dieper ingaan op het duiken.

Bon Bini an Bonaire

Bon bini an Bonaire of welkom op Bonaire !!
Jawel, na alle perikelen zijn we dan toch op paaszondag om 2u30 geland. Autoverhuur was al gesloten, dus taxike nemen en naar ons appartementje en direct bedje in.
Het was een kort nachtje, want 's ochtends moesten we de wagen ophalen, naar het duikstation om in te schrijven en lood op te halen. En dat allemaal op paaszondag. Dat wil zeggen alles gesloten en zo rustig als iets. We hebben dus al maar directh twee duiken gedaan, he ! Een drukke dag achter de boeg en vroeg ons bedje in om dan in het gewone vakantieritme te komen.

De website van ons verblijf kan je hier bezoeken.

And the misery continues

Is het de wet van Murphy, Boile-Marriot, Archimedes of nog iemand anders ?? Laat ons het steken op brute pech. Het is nu zondag iets na 16u en normaal gezien hadden we nu al onze eerste duik achter de kiezen moeten hebben, maar het lot heeft er anders over beslist.
Vanmorgen om 5u30 wakker (ja, ja, reizen is voor vroege vogels) omdat we om 7u moesten inchecken. Na heel wat geharrewar om meer dan 300 mensen plus bagage op een busje van 40 personen te steken, hadden we eindelijk onze tickets in handen. Vol goede moed begaven we ons (na de verplichte stop in 'the liquor store' naar de gate, waar er een gecharterd toestel klaar stond. 'LuzAir'of uitgesproken LOSER !!! Dat had het teken aan de and moeten zijn. Dit door Arke gecharterde toestel werd echter niet vluchtwaardig bevonden en spontaan kregen we maaltijdbonnen, tegen alle goede Hollandse tradities in, meer dan voldoende. Volgende vlucht is gepland rond 18u !! Ondertussen moet we ons maar zien bezig te houden. En wat is er beter na en maaltijd en het vooruitzicht van 10u in een hoogstwaarschijnlijk te klein vliegtuig te zitten ? Yep, cocktails !!
We tellen af naar 18u en hopen dan eindelijk na bijna 2 dagen vertraging toch te kunnen vertrekken. Anders lees je het hier wel !

Arke 'maybe' Fly

Zaterdagmorgen, 3u45 !!! Stilaan dringend tijd om op te staan, want vandaag begint de vakantie. Waarom toch begint een vakantie niet eens lekker in de namiddag, maar altijd op een goddeloos uur? We hadden toch een middagvlucht geboekt! 3u op voorhand op het vliegveld zijn en dik 2u rijden, tja zo gaat het snel.
Met nog de nasmaak van mijn burrito con pollo in de mond trok ik de rolluiken van mijn ogen open. Die protesteerden duidelijk en een schriktherapie van koud water was de enige oplossing om niet met gesloten ogen me te wassen, aan te kleden, rugzak klaar te maken en ondertussen onze pa te vinden die zich maar al te graag kandidaat gesteld had om ons naar Schiphol te voeren.
Normaal gezien was dat mijn taak dit maal, maar ik had nog een ticket op de kop kunnen tikken en ga nu mee ipv uit te wuiven.
Alles verliep vlotjes, misschien net iets te vlot, want als we op de infoborden keken waar we konden inchecken, stond er achter onze vlucht 'vertraging 10:00'. Wat wil dat zeggen? Vertrekken we anderhalf uur vroeger dan voorzien? Want 10u vertraging, man, dat kan toch niet. Nog even wachten want de infobalie van Arke opende pas vanaf 8u. De realiteit was ontnuchterend, geen 10u vertraging, maar we vertrekken pas om 10u MORGENVROEG!!!!!
We kennen de routine, voedselbonnen en een hotel werd ons aangeboden. Tja, terug dik 2u in de auto naar huis en morgen terug, da's geen optie.
Vandaar zit ik nu in de lounge van het Dorint hotel vlakbij Schiphol dit te schrijven. Misschien deze namiddag Amsterdam bezoeken? Wie weet!

De New Mexico traditie

Het is ondertussen een mooi traditie geworden, het etentje in het Mexicaans restaurant New Mexico op de vooravond van het vertrek. Zelf weet ik de eigenlijke oorsprong van deze traditie niet meer, geen afwas meer moeten doen vlak voor je vertrek of nog eens lekker doorzakken zodat je kan slapen op het vliegtuig, ... In ieder geval, lekker eten en hoogstwaarschijnlijk een combinatie van bovenstaande elementen.
Dit maal was de Familie Buelens ook van de partij en gezien de joligheid waarmee ze hun intrede deden, liet me vermoeden dat ze al geaperitiefd hadden. Maar dat was absoluut geen reden om nog een pichet of twee margarita's te bestellen en heerlijk te eten. Ettelijke uren later dronken we bij Danielle en Walter nog een afzakkertje en toen was het wel hoog tijd om naar huis te gaan, want amper 4u later zou ik terug bij hen aan de deur staan om hen op te pikken om naar Schiphol te rijden. Ondertussen had ik in m'n hoofd al een lijstje gemaakt van vergeten items in de zonet gepakte bagage.

Nog enkele dagen...

Inderdaad, nog twee dagen en ik vertrek op vakantie naar Bonaire. Het was alweer een tijdje geleden dat ik een duikvakantie gepland had, daarom kijk ik ook zo uit naar deze twee weken op het eiland Bonaire.

Daarenboven ben ik in goed gezelschap !! Walter en Danielle heb ik al meermaals mogen vergezellen op zowel duikvakanties als 'gewone' vakanties en dat is altijd meegevallen. (Allez, dat denk ik toch, want ik mag nog altijd mee.) Ook de familie Buelens (Rudi & Chantal, Michel en Nick) is van de partij en dat zal het lol-niveau nog verder opdrijven want Rudi & Chantal zijn zeer aangename en plezante mensen en hun zonen Michel en Nick zijn elk in hun stijl wel apart.

Ik nodig iedereen uit om de komende weken regelmatig op deze site te komen kijken, want ik ben van plan om vanuit Bonaire regelmatig een berichtje te posten op deze blog en ook wat foto's. Zet alvast je zonnebril op, want het zullen zonnige foto's zijn !!